शरद ऋतुको आगमम
सँगै
ताजगी वातावरणमा
धर्तीलाई उपक्षा गर्दै
रबाफका साथ खुल्ला
गगनलाई आँगन मानि
नृत्य गर्न जाँदैछ
हेर सानो कागजको टुक्रा।
आफैमा त्यो श्रीहीन छ
तर पनि
पवनको गतिमा झुल्न
आफ्नो पृष्ठभूमि भुलेर
आसमानको सामु नृत्य
गर्न तयार छ
त्यो।
धर्फफराउँदै केही क्षण
त
त्यसले यौवन रुपी नृत्य
देखाउँछ तर अचानक
मन्द गतिको हावा
तेज रुपी भईदिन्छ
र
धागोको सहारामा दुरी कागम
गर्ने लट्टाईको
रिक्तता सँगै
जीवनको समाप्तिमा पुग्दछ।
क्षणिक फर्फफराईमा
रबाफ देखाउने
अनि त्यहि फुर्तीमा
आफ्नो जीवन देख्ने
आखिर त्यो चङ्गा
नै
त हो जो
पराधिनताको शिखरमा
गई स्वाधिनताको
नृत्य खुला आकाश
मुनी देखाउँछ।
No comments:
Post a Comment